Koroniak niemiecki-opis rasy i standard

Kiara

Koroniak niemiecki

Rasę tę wyhodowano w XVIII wieku, a jej przodkiem był kanarek harceński.
Budowa tego ptaka przypomina budowę kanarka kolorowego, jego wielkość to 13,5-14,5cm. Kanarek ten siedząc na żerdce, przyjmuje charakterystyczną postawę- pionową, na lekko ugiętych nogach-w żadnym wypadku nie powinien jednak "leżeć" na żerdce. WD standardu nachylenie w stosunku do żerdki powinno wynosić 55°-60°. Upierzenie koroniaka niemieckiego jest gładkie, skrzydła przylegają do tułowia, plecy i ogon powinny tworzyć linię prostą. Pióra gładko przylegają do ciała, a wszelkie braki lub niesymetryczne plamy są poważnym błędem u tej rasy. Koronka jest rozłożona równomiernie, symetryczna, owalna, z wyraźnym punktem środkowym, umieszczonym bardziej z przodu głowy. Koronka nie może zakrywać oczu, jest średniej wielkości. U rasy tej występują tez ptaki bez koronki- są one bardzo cenne do dalszej hodowli (nie krzyżuje sie dwóch ptaków z koronką).
Dodatkową zaletą tej rasy jest fakt, że koroniak niemiecki jest najlepszym śpiewakiem wśród kanarków kształtnych. Jest to prawdopodobnie wynik tego, że jego był pięknie śpiewający kanarek harcerski.

Fot. Beata M. Baczyńska

Barwy: dopuszczalne są wszystkie, również mozaiki i szeki, jednak najpopularniejsze- szczególnie w Polsce, są koroniaki niemieckie żółte, białe i czerwone (w przypadku czerwonych i żółtych również w kombinacji z mutacją ivory). Koronka powinna być w tym samym kolorze lub cętkowana-u ptaków czerwonych.

Hodowla: Koroniaki niemieckie rozmnażają się dość dobrze. Dobierając pary hodowlane należy pamiętać, by łączyć kanarki z koronką z kanarkami-koroniakami, bez niej- inaczej może się zdarzyć, że zarodki będą zamierały lub mogą mieć rozmaite problemy zdrowotne (gen mutacji koroniastej jest związany z genem legalnym). W parach, gdzie jedno z rodziców ma koronkę, a drugie nie, połowa potomstwa wychodzi koroniasta- co tłumaczy dominujący charakter mutacji koroniastej.
Ponadto- rzecz jasna- nie wolno łączyć dwóch ptaków o lipochromie białym dominującym, a więc także tych ptaków, które ten lipochrom mają w podstawie.
U innych barw należy zwracać uwagę na intensywność upierzenia- należy łączyć ptaki ubarwione intensywnie z tymi ubarwionymi mniej intensywnie i o uboższym upierzeniu- zapobiega to powstawaniu cyst piórowych.
Przygotowując koszyczek lęgowy dla tej rasy kanarków, należy dać nieco większy niż dla "zwykłych" kanarków.

Błędy:
-nieprzylegające skrzydła;
-skrzydła krzyżujące się na końcach;
-zwisające luźno skrzydła;
-zła, nietypowa dla rasy postawa;
-brak zaznaczenia szyi lub zbyt silnie zaznaczona szyja;
-"pokładanie się" na żerdce;
-brak palców, pazurków;
-brak piór lub odstające pióra;
-niesymetryczna koronka;
-brak piór w koronce;
-koronka zakrywająca oczy;

Skala oceniania COM:
Korona 20pkt.
Kolor 20pkt.
Kształt 15pkt.
Upierzenie 15pkt.
Wielkość 10pkt.
Postawa 10pkt.
Wrażenie ogólne 10pkt.
Razem: 100pkt.

Fot. Beata M. Baczyńska